Τα βραβεία της Α1 πόλο Γυναικών

Ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος της Α1 πόλο Γυναικών έφθασε στο τέλος του το Σάββατο 24 Ιανουαρίου και το διάλειμμα είναι παραδοσιακό σε αυτό το χρονικό διάστημα, απαραίτητο αν αναλογιστεί κάποιος ότι η εθνική ομάδα πόλο του Γιώργου Μορφέση έχει παιχνίδια για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2016, που θα διεξαχθεί στο Βελιγράδι. Αυτός είναι μόνο ο πρώτος προκριματικός γύρος, που θα γίνει στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας από τις 6 έως τις 8 Φλεβάρη και ο δεύτερος θα διεξαχθεί από τις 9 έως τις 11 Οκτωβρίου. Η Εθνική έχει Ισραήλ, Κροατία και Γερμανία στον όμιλό της και, για να κάνω και τη μαντεψιά μου, που είναι το αγαπημένο σπορ μου, το συνολικό σκορ στα παιχνίδια της θα είναι 103-17*. Δεν τίθεται καν ζήτημα, ούτε στον πρώτο ούτε στον δεύτερο προκριματικό, για το αν θα ταξιδέψει στο Βελιγράδι για το Ευρωπαϊκό σε ενάμιση χρόνο. 

 

*Βεβαίως, 17 γκολ παθητικό; Αυτήν τη στιγμή, το 14 μοιάζει υπερβολή. Ας πούμε 6 από τη Γερμανία, 2 από την Κροατία και 1 από το Ισραήλ. Αλλάζω ρότα. Θα νικήσει τη Γερμανία 22-6, την Κροατία 38-2 και το Ισραήλ 41-1. Πάει να πει, 101-9. Σε αυτό καταλήγω. 

 

Το πρωτάθλημα, ως τώρα, είναι αρκετά ικανοποιητικό. Ένα εντυπωσιακό ντέρμπι, μερικά δυνατά ματς. Έχει προκύψει να πάω σε κάποια παιχνίδια τα οποία ασφαλώς και ζουν στη σκιά της αντίστοιχης διοργάνωσης της Α1 πόλο Ανδρών (δηλαδή δεν θα μπορούσε κάποιος που αγαπάει αληθινά το σπορ- ή νομίζει ότι το αγαπάει αληθινά- να χάσει το ματς του Παναθηναϊκού με τον Εθνικό στο Ιλίσιο για κάποιο λόγο ή μία εκδρομή στο κολυμβητήριο του Λαιμού), ως εκ τούτου η γκάμα των βραβείων δεν μοιάζει με μπύρες σε μπυραρία στο Δουβλίνο*, παρ' όλα αυτά φαντάζομαι ότι έχει τη δική της γοητεία, με τη λογική ότι κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. 

 

*Αν και δεν βλέπω για ποιον λόγο θα είχε γερμανική ή τσέχικη ή ολλανδική μπύρα μία μπυραρία στο Δουβλίνο. Πρώτον, οι Ιρλανδοί έχουν τις δικές τους πολύ εκλεκτές μπύρες, είναι πατριώτες, ενώ ο Τζέιμς Τζόις έχει γράψει τους «Δουβλινέζους». Αν ήμουν Ιρλανδός και διέθετα κατάστημα που να προμηθεύει τρελούς εργάτες που μιλάνε γλώσσα πιο πολύπλοκη από κινέζικα μπύρα, θα είχα ονομάσει τις μπύρες «Οδυσσέας», «το Ξύπνημα του Φίνεγκαν», «Δουβλινέζοι» και, εννοείται «Τζέιμς Τζόις», για τον κορυφαίο Ιρλανδό συγγραφέα όλων των εποχών που, αν διέθετε καλό μάνατζμεντ, στην Ελλάδα θα είχε ισοϋψείς αναγνώστες με του Ντοστογέφσκι. Υπάρχει, δε, και μία παμπ με το όνομά του στην Αθήνα. Δεν έχω πάει ποτέ, ως εκ τούτου αν έχουν οι μπύρες ή τα ποτά της παρόμοια ονόματα, δεν υπάρχει θέμα κλοπής ή δανεισμού της ιδέας. Υπάρχει, μόνο, η επιθυμία να είναι ο επόμενος προορισμός. 

 

Τα βραβεία δεν αποτελούν θέσφατο για το ποια είναι η κορυφαία επτάδα του πρωταθλήματος. Αν με ρωτούσε κάποιος, πάντως, με βάση αυτά που έχω δει, ψήφιζα Ξένη Λεοντσίνη στο τέρμα (με τη Χρυσή Διαμαντοπούλου να χάνει τη θέση της λόγω του ντέρμπι), Φιλιώ Μανωλιουδάκη και Χριστίνα Τσουκαλά δεξιά, Ιωάννα Χυδηριώτη τελευταία, Ρομπέρτα Μπιανκόνι και Βάσω Μαυρέλου αριστερά και φουνταριστή την Αλεξάνδρα Ασημάκη (με αναπληρωματική την Κική Στρατιδάκη). Περί ορέξεως, που λένε, άλλωστε, αν γραφτεί η κορυφαία επτάδα μετά τη λήξη του πρωταθλήματος, θα είναι αρκετά διαφορετική. 

 

Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση: 

 

 

Βραβείο «σε έχω δει, κάπου κάπου σε ξέρω»: Βασικά, τι παίζει με τον Ηρακλή; Στην αρχή της σεζόν υπήρχε ζήτημα ότι δεν θα κατέβει η ομάδα στο πρωτάθλημα, μετά κατέβηκε, αλλά αυτό έγινε χωρίς τη Μάγδα Τζήμα, τη Χριστίνα και τη Μαρίνα Φλώρου και το συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη έγινε κατευθείαν σάκος του μποξ, με αποτέλεσμα να έχω ήδη χάσει στοίχημα για το ποια ομάδα θα υποβιβαστεί. Ούτως ή άλλως υπάρχει αφαίρεση βαθμών, με αποτέλεσμα οι Θεσσαλονικείς να έχουν -3 (αφού δεν κατέβηκαν στον Πειραιά για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό), οπότε για να μείνουν στην κατηγορία από εδώ και πέρα πρέπει να νικήσουν δύο ματς, μεταξύ άλλων και εκείνο με τον Τρίτωνα Αμαρουσίου με 9 γκολ διαφορά! Δεν γίνεται. Στο Μαρούσι κατέβηκε και η Τζήμα, που έπαιξε για πρώτη φορά στη σεζόν, αλλά προφανώς δεν μπορούσε να βοηθήσει, αφού ήταν απροπόνητη. Οι πιο πονηροί αναφέρουν ότι δεν τρελαίνονται στη Θεσσαλονίκη για να μείνουν στην κατηγορία, ειδικά τα κορίτσια που είτε συμπτωματικά είτε όχι και τόσο δεν έπαιξαν μετά τη φυγή του Γιώτη Ιωακειμίδη. Στον Ηρακλή το σκέφτηκαν για να πάρουν για προπονητή τον Βασίλη Κουνδουράκη, που η πρώτη δουλειά που θα έκανε θα ήταν να πείσει τις αδελφές Φλώρου και την Τζήμα να παίξουν στην ομάδα για το υπόλοιπο της σεζόν, αλλά την τελευταία στιγμή το εγχείρημα χάλασε και αυτό φαίνεται εξαρχής λάθος. Βεβαίως, το έγκλημα είναι ότι μερικά από τα πιο ταλαντούχα κορίτσια στην ηλικία τους στην Ελλάδα βρίσκονται στα πιτς, είναι 7 και 8 μήνες απροπόνητα και ότι δεν έχουν πρόβλημα να πέσει ο Ηρακλής στην Α2, κάτι που σημαίνει ότι θα χάσουν πολύτιμο έδαφος, την όποια επαφή είχαν με τον πρωταθλητισμό και θα απορρίψουν- εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- την όποια διάθεση για τρόπαια θα έπρεπε να υπάρχει. Είναι θλιβερή η συγκεκριμένη διαπίστωση και με κάνει να έχω έναν κόμπο στο στομάχι, αλλά δεν φαίνεται να ενδιαφέρει ούτε τις ίδιες τις εμπλεκόμενες. Το καλοκαίρι του 2013 ο Ολυμπιακός έκανε πρόταση στην Τζήμα η οποία απάντησε αρνητικά επειδή εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, ενώ όποια πρόταση έχει γίνει στα άλλα κορίτσια και δεν το έχουν πάρει πρέφα οι δημοσιογράφοι πήγε άπατη. Δεν υπήρχε καμία διάθεση εμπλοκής σε οποιοδήποτε σύστημα επιλογής εθνικών ομάδων πλην της διοργάνωσης του Περθ, που χάριζε το άνευ, ενώ το καλοκαίρι του 2013 η Κατερίνα Ζάντου ξέκοψε στον Γιώργο Μορφέση ότι θα βρίσκεται στην προετοιμασία της Εθνικής και τώρα πρέπει να νιώθει μοναξιά. Συνεπικουρούμενες και από τις συνθήκες (που σε κάποιες στιγμές αφορούσαν στη φιλοξενία), έκλεισαν στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα την πόρτα μάλλον οριστικά. Το μέλλον για τη συγκεκριμένη γενιά είναι ζοφερό, ένα κελί με τις ηλιακτίδες να μπαίνουν από τις χαραμάδες. 
 

 

Βραβείο «πάλι ξέχασες να πάρεις κιμά; Πώς θα φτιάξω σουτζουκάκια;». Στη Φιλιώ Μανωλιουδάκη, που φύλαξε την κορυφαία εμφάνισή της για το πρωτάθλημα στο τελευταίο ματς του πρώτου γύρου, με αντίπαλο τον Εθνικό. Δεν θα είχε σημασία, πέρα από το πειραιώτικο στοιχείο, αν δεν καθόταν στον πάγκο της ομάδας που αντιμετώπιζε ο βοηθός προπονητής του Γιώργου Τσόκα και τεχνικός των ομάδων των κοριτσιών του Εθνικού, Μάρκο Μίσιτς. Η Μανωλιουδάκη, παντρεμένη με τον Μίσιτς, είπε μετά τη λήξη του ματς ότι πάντα δίνει το 100%, αλλά έχω παρακολουθήσει το 95% των παιχνιδιών της ομάδας πόλο Γυναικών του Ολυμπιακού την τελευταία τετραετία και ποτέ δεν σούταρε τόσο δυνατά όσο στο τέταρτο γκολ της με τις «κυανόλευκες». Η Μανωλιουδάκη είναι η Mrs Fundamental του πρωταθλήματος πόλο Γυναικών. Δεν ξέρει, μόνο, τα βασικά του παιχνιδιού, το δείχνει κιόλας. Ο μηχανισμός του σουτ της είναι σαν να μπορείς να δεις ένα μυαλό που υπολογίζει πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις (για αυτό και μπορεί να σουτάρει με τον ίδιο τρόπο από τα 5 και από τα 9 μέτρα, χωρίς να φαίνεται ότι αλλάζει τον δείκτη ισχύος), τα μπλοκ της ως δεύτερης τερματοφύλακα και οι απόπειρες για μπλοκ κυρίως στα φτερά είναι διδαχή, ως εκ τούτου ήταν αρκετά παράξενη όσο και εντυπωσιακή η ενεργοποίηση μίας ρουκέτας στα τελευταία στάδια του ντέρμπι. Μόλις πέτυχε αυτό το γκολ, η μικρή Χατζηκυριακάκη, αναπληρωματική τερματοφύλακας του Εθνικού, γύρισε προς το μέρος του Μίσιτς και του είπε κάτι το οποίο την έκανε να γελάσει, ενώ ο Σέρβος έκανε μία γκριμάτσα που ήταν μείγμα ενδιαφέροντος και απορίας. Αν η Φιλιώ είχε επιπλέον κίνητρο με τον σύζυγο στην άκρη του άλλου πάγκου; Προφανώς. Αν θα το παραδεχόταν; Θα ήταν αντιδεοντολογικό. Η απάντησή της, ότι δίνει το 100% σε όλα τα ματς, μπορεί να ήταν άμυνα από μέρους της, αλλά πάντως είναι και αλήθεια.  

 

 

Βραβείο, «ραντεβού στη Λεωφόρο Αμαλίας». Ο Γιώργος Τσόκας λέει ότι σε σχέση με την περυσινή σεζόν, η πιο βελτιωμένη πολίστρια του Εθνικού είναι η Νόρμα Φραγκιουδάκη, επειδή «η Βάσω (σ.σ. Μαυρέλου) σκοράρει αυτά τα γκολ που βάζει επειδή είναι η Βάσω». Αυτή η Νόρμα που δεν έχει τραγουδηθεί από την Κάλλας επιβραβεύτηκε με το κάλεσμά της στο καμπ της προετοιμασίας της εθνικής ομάδας, αλλά στον Εθνικό παίζει και μία πολίστρια που έχει πίσω της παρελθόν και μία ιστορία που σε ένα παράλληλο σύμπαν θα την έκανε θρύλο στο ελληνικό πόλο Γυναικών. Η Αμαλία Πατέρου παίζει ξανά πόλο και στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό έκανε κάτι φανταστικό: μπόρεσε και έπιασε την μπάλα ενώ το κορμί της ήταν σε ανοδική πορεία στο νερό και κατάφερε να τη σουτάρει πριν πέσει η ίδια, σημειώνοντας ένα από τα τρία γκολ του Εθνικού στην αναμέτρηση. Η Πατέρου αποκαθιστά τη σχέση της με το πόλο χρόνο με τον χρόνο και μία ιστορία που η ίδια δεν θέλει να θυμάται και οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν: την καρατόμησή της από τον Κυριάκο Ιωσηφίδη πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Η πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα στο σπορ τότε, ακόμα και στην περίπτωση των Ανδρών, ήταν χαλεπή και, ως εκ τούτου, οι επιλογές του κάθε προπονητή δεν ήταν κατακριτέες σε δημόσιο επίπεδο. Η Πατέρου ήταν σε εκπληκτική κατάσταση στα 19 χρόνια της και η θέση της στους Ολυμπιακούς ήταν βέβαιη, αλλά κόπηκε αρκετά πριν ξεκινήσει η διοργάνωση και δεν απασχόλησε τον τότε ομοσπονδιακό τεχνικό ως το τέλος. Ο ομφάλιος λώρος με την εθνική ομάδα διακόπηκε βιαίως, αλλά η κοπέλα παραμένει, αν και μητέρα δύο παιδιών που παίζει για τη διασκέδασή της, υψηλού επιπέδου πολίστρια σε μία ομάδα η οποία είναι ο τρίτος πόλος του πρωταθλήματος, σε απόσταση από τους δύο πρώτους αλλά πάντως τρίτος. Το σύμφυτο ταλέντο της μαζί με την αθλητικότητά της είναι ωφέλιμα στον Εθνικό, της πάει πολύ η φόρμα ως ρούχο, της δίνει ένα σπορτίφ γνώρισμα που θυμίζει κορίτσια λυκείου και αγαπάει το παιχνίδι: έκατσε και είδε στη γραμματεία του «Πέτρος Καπαγέρωφ» όλο το Ρέκο-Ολυμπιακός για την τρίτη αγωνιστική του Champions League.Θα κάνει ακόμα καλύτερο δεύτερο γύρο. Δεν είναι δυνατόν, βεβαίως, να πάρει ακόμα μία ευκαιρία για το υψηλότερο επίπεδο, αυτό το κάνεις αν το έχεις προτεραιότητα, όχι αν είσαι μάνα. Αλλά είναι θαυμάσια πολίστρια και εννοείται ότι είναι βασικό μέλος της σημαντικής πορείας του Εθνικού στο πρωτάθλημα.  

 

 

Βραβείο «ήντα το λες και δεν το κάνεις»: Στον ΝΟ Ρεθύμνου που, ενώ δεν το είπε, το έκανε με αντίπαλο τον ΑΝΟ Γλυφάδας στο «Αντώνης Δημητρόπουλος». Τα κορίτσια του ωραίου τύπου Κώστα Φιτσανάκη είναι σε τροχιά τετράδας, έστω και αν η Τόνια Σολανάκη ψάχνει για αποθέματα γαλακτικού οξέως στα παιχνίδια της. Στο Ρέθυμνο παίζει η στυλ Πατέρου Μαρία Μάστορη, αλλά εκεί που απογειώθηκε η φάση ήταν στην γκολάρα της μικρής Μαρίας Φαρμάκη, ένα γκολ που έκανε τα κορίτσια του ΝΟΡ να θεωρήσουν δεδομένο ότι δεν πρόκειται να χάσουν το πιο κλειστό παιχνίδι της σεζόν αν εξαιρεθεί το ντέρμπι. Το διπλό τις βάζει σε ρότα τετράδας, ενώ εδώ και μία διετία το Ρέθυμνο δεν ανησυχεί για τον υποβιβασμό του. Και μια και το έφερε η κουβέντα για το ντέρμπι... 

 

 

Βραβείο «μια και είδα φως και μπήκα, δεν μου βάζεις λίγη σαμπάνια να πιω;». Στην Έλενα Ξενάκη, η οποία έκανε ένα εκπληκτικό ματς πρώτου γύρου στον Πειραιά με τον Ολυμπιακό. Μπορεί τα 5 γκολ που σημείωσε να μην έδωσαν τη νίκη στην ομάδα της (με το απίθανο σουτ της Ρομπέρτα Μπιανκόνι να στερεί από τον ΝΟ Βουλιαγμένης την ήττα ενός περιφανούς διπλού στο «Πέτρος Καπαγέρωφ» και να δείχνει ότι μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο προϊόντος του χρόνου, στη χειρότερη εμφάνιση της ομάδας του Χάρη Παυλίδη μέσα στη σεζόν), αλλά έδειξε το πλήρες ρεπερτόριό της και ντρόπιασε τη θεμελιώδη αρχή του Θεσσαλονικιού κόουτς, ότι δηλαδή «δεν τρώμε γκολ από τη φουνταριστή». Ήταν ένα παιχνίδι, αλλά πάλι τι παιχνίδι. Η Ξενάκη είχε επιστρέψει λίγες εβδομάδες πριν στη δράση, μετά από ένα πρόβλημα τραυματισμού που αντιμετώπισε και ήταν εξαιρετική στα βαθιά. Είναι μία από τις ιστορίες της σεζόν η νεαρή φουνταριστή, η οποία έχει... ένσημα μίας τριετίας στην Α1 πόλο Γυναικών στις πλάτες της, βρίσκεται στην τελευταία χρονιά του σχολείου και ανταποκρίνεται, λίγο πολύ, στις απαιτήσεις του ΝΟΒ. 

 

 

Βραβείο «δεν μου αξίζει αυτό το βραβείο, αλλά έχω και αρθριτικά, τα οποία επίσης δεν μου αξίζουν». Στη Νικόλ Ελευθεριάδου, που είναι η ζωντανή απόδειξη για το γεγονός ότι δεν πρέπει να βάζεις στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ένα 16χρονο κορίτσι, για οποιονδήποτε λόγο. Προτιμότερο είναι να παράγεις ίντριγκα μέσα από δημοσιεύματα, παρά να δημιουργήσεις πρόβλημα ταυτότητας σε μία έφηβη, όπως έγινε όταν μαθεύτηκε το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού προς το πρόσωπό της. Η Νικόλ παίζει με πρόβλημα το τελευταίο χρονικό διάστημα, ενώ μέχρι τον Δεκέμβρη ήταν φυσιολογικά εκτός πνευματικής ισορροπίας, κυρίως επειδή ήταν ανήσυχη. Για τις μικρές της Γλυφάδας αυτή η χρονιά είναι πολύ πιο δύσκολη από την πρώτη: η Έλενα Ελληνιάδη μπορεί να επέστρεψε (και να έχει όλο τον χρόνο του κόσμου για να βελτιωθεί), αλλά η Ελευθεριάδου, η Μαρίλια Μιμίδη, η Μαρία Πάτρα, η Μαρία Ντάσιου τα βρίσκουν κατάτι σκούρα στην προσαρμογή τους στις απαιτήσεις του ΑΝΟΓ και η φυγή της Ευτυχίας Καραγιάννη το καλοκαίρι- χωρίς αυτό να παίρνει κάτι από την αυτονόητα μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλει ο Τάσος Πυρπυρής- ήταν σαφώς πλήγμα στους εσωτερικούς κραδασμούς ενός συλλόγου του οποίου το κολυμβητήριο φτιάχθηκε προς τιμή της γυναικείας ομάδας, η οποία κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 2000 και το 2003. Τώρα, μπορεί να πει κάποιος ότι έμεινε στην απ' έξω η Εύα Λούδη, παρ' όλα αυτά η νεαρή φουνταριστή του ΑΝΟΓ είναι η εξαίρεση στον κανόνα της προσαρμογής των νέων παικτριών, μπαίνοντας με τα μπούνια σε κάθε παιχνίδι. 

 

 

Βραβείο «chip on the shoulder»: Στην Αλεξάνδρα Ασημάκη. Παίζει με τσιπ στον ώμο, κατά την αμερικάνικη έκφραση, σημαίνει ότι βρίσκεται σε αποστολή. Η φουνταριστή του Ολυμπιακού δεν ήταν αποτελεσματική στο ντέρμπι πρωταθλήματος με τη Βουλιαγμένη, αλλά ρέφαρε στο ματς της Ευρώπης, στην πιο άρτια τακτικά εμφάνιση της ομάδας μέσα στη σεζόν. Η Ασημάκη είναι εντολοδόχος, δηλαδή παίζοντας στα 2μ. δέχεται τις εντολές από τις συμπαίκτριές της. Βρίσκεται σε μυστική και... παιχνιδιάρικη κόντρα με την Χριστίνα Τσουκαλά και σύντομα θα πρέπει να επιστρέψει στο κολυμβητήριο του Λαιμού, όντας το κέντρο της πιο εμφανούς κόντρας του ΝΟΒ με τον Ολυμπιακό. Τα ευρωπαϊκά ματς έκαναν καλό στην ομάδα και κυρίως σε πολίστριες όπως η Μαργαρίτα ή και η Ελευθερία Πλευρίτου. Η τελευταία πιθανότατα έχει αρχίσει να βλέπει τα σημάδια της βελτίωσης στο παιχνίδι της μετά από ένα μεταβατικό διάστημα στο οποίο αμφέβαλλε για την πρόοδό της. Αποκτά σταθερότητα και είναι πολίστρια ομάδας, παίζοντας σε ικανοποιητικό επίπεδο. Επίσης, η Άλκηστη Αβραμίδου, που στο ντέρμπι ήταν σαν χαμένη, μοιάζει να βρίσκει τα πατήματά της και τραβάει σαν διελκυστίνδα τις υπόλοιπες συμπαίκτριές της. Σύντομα, πάντως, θα γίνει γνωστό αν η Ασημάκη θα ησυχάσει, με το ΑΣΕΑΔ να λαμβάνει απόφαση υπέρ του Ολυμπιακού ή αν θα μπει σε ένα νέο, πιο επικίνδυνο και επώδυνο, κύκλο περιπετειών, που είναι αδύνατον να προβλέψει κάποιος το πού θα βγάλει. 

 

 

Βραβείο, «ρε, έλα στο εστιατόριο: θα έχει αστακό»: Στον ΝΟΒΑ, που με τις... μπαρουτοκαπνισμένες πολίστριές του εξασφάλισε τη σωτηρία του, αλλά έπαιξε με τα μικρά κορίτσια του κόντρα στον Ολυμπιακό στον Πειραιά, αλλά και στη Βουλιαγμένη. Αδικία. Ποιος από εκείνους που ξέρουν δεν θα ήθελε να δει τη Μαρία Τσουρή κάτω από τα δοκάρια απέναντι στις «ερυθρόλευκες», την πρώην αρχηγό (και δεύτερη, μετά τη Ζήνα Καραγιάννη, στην ιστορία της ομάδας που σήκωσε το τρόπαιο του πρωταθλήματος) Τόνια Μωραΐτη, την επίσης πρώην πολίστρια του Ολυμπιακού Βαγγελίτσα Μπαλωμενάκη, τη Χριστίνα Δημητροκάλη ή το αντίπαλο δέος με τον ΝΟΒ, Γιούλη Λαρά, στα 2μ.; Δεν βγαίνει νόημα.