Αράξτε, δεν υπάρχει πρόβλημα

«Έκπληξη» είναι μία λέξη που δεν ίσχυσε ως αίσθηση στις δηλώσεις που έκανε ο Θοδωρής Βλάχος στο waterpolonews. Όλοι γνωρίζαμε ότι η απόφαση να κοπεί ο Χρήστος Αφρουδάκης (με προσωρινά θύματα τους Βαγγέλη Δελακά και Κώστα Τσαλκάνη) από την εθνική ομάδα ήταν του Δημήτρη Διαθεσόπουλου, αλλά δεν αποδεικνυόταν. Ο Σάκης Κεχαγιάς πήρε την ευθύνη και απομακρύνθηκε από το τιμόνι της εθνικής ομάδας, αλλά όχι και από την ΚΟΕ. Κάποιοι παίκτες, που δεν έχουν και μαράζι να συνεργάζονται μαζί του (και λανθασμένα το ζήτησαν αυτό από τον προπονητή τους προ τριμήνου), θα τον έχουν σχεδόν καθημερινά στις προπονήσεις του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Ο Κεχαγιάς είναι ο υπεύθυνος επί των εθνικών ομάδων, ένας τεχνικός σύμβουλος όπως θα ήταν ο Ράτκο Ρούντιτς στην εθνική Κροατίας, αν δεν έβρισκε την ευκαιρία για ακόμα ένα νέο συμβόλαιο στη Βραζιλία, και μία περιπέτεια από τις πολλές που είχε στην καριέρα του και οι οποίες προέρχονται από τη διέγερση που του προκαλεί ο πάγκος, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο το 2016. 

Οι αθλητές των ομαδικών σπορ στην Ελλάδα, και του πόλο σε ένα μεγάλο βαθμό, δεν είναι άμοιροι ευθυνών για το σημείο που βρίσκεται το παιχνίδι. Απλώς δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα: κάθε φορά όλο και κάτι θα βρουν να ζητήσουν. Μία αλλαγή προπονητή, μία νέα αλλαγή προπονητή πάνω στην αλλαγή προπονητή, μία κόντρα που θα οδηγήσει σε... στάση εργασίας, οδοιπορικά, οτιδήποτε που δεν θα τους αρέσει. Όταν τους δίνεις δικαίωμα βρίσκεσαι να παλεύεις με τον παραλογισμό, σε περισσότερες από μία περιπτώσεις.

Ωστόσο, σε αυτήν εδώ την περίπτωση υπάρχει η έμμεση ομολογία μίας υπόθεσης που δεν είναι απλό πταίσμα: ο πρόεδρος της ομοσπονδίας έδιωξε τον Χρήστο Αφρουδάκη από την εθνική ομάδα, δηλαδή παρενέβη στις προπονητικές κλήσεις και αποφάσισε με ποιους παίκτες θα πορευθεί ο ομοσπονδιακός εκλέκτορας. Ο Θοδωρής Βλάχος είπε την αλήθεια, προφανώς επειδή ρώτησε αν μπορεί να πάρει τον Χρήστο Αφρουδάκη στην Εθνική, ενόψει του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος του Καζάν: θα ήθελα, πραγματικά, η απάντησή του να εκπορεύεται από τον ίδιο και να μην είναι συζήτηση που έκανε με τον πρόεδρο της ομοσπονδίας. Διότι, αν συζήτησαν και η δήλωση έγινε με τη σύμφωνη γνώμη του Διαθεσόπουλου, αυτό θα σημαίνει ότι ο Διαθεσόπουλος γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του αυτό που θα πει ο κόσμος και δεν χάνει την ευκαιρία να κάνει μία επίδειξη ισχύος.

Πολύ καλά κάνει, να προσθέσω: όταν όλοι οι «επαναστάτες» ψιθυρίζουν στο αυτί τα λόγια της επανάστασης και όταν φοβούνται να βγουν ανοικτά απέναντι στον πρόεδρο της ΚΟΕ, τότε αυτά είναι λογικό να συμβαίνουν. Απλώς ένας πρόεδρος ομοσπονδίας βάζει χέρι στις κλήσεις- φυσικά όχι μόνο στην εθνική Ανδρών, απλώς αυτό είναι το πιο έντονο και σημαντικό παράδειγμα- και δεν δίνει στους προπονητές την ευκαιρία να έχουν τους παίκτες που πραγματικά θέλουν. Άλλωστε η δυσφορία του από το καλοκαίρι του 2011 και έπειτα, όταν ο Ντράγκαν Άντριτς πήρε τους πολίστες που ήθελε ενόψει του προολυμπιακού τουρνουά του Έντμοντον, δεν ήταν κρυπτή υπό τον ήλιο.

Ο Χρήστος Αφρουδάκης, βεβαίως, μπορεί να καθίσει και να απολαύσει το καλοκαίρι του. Μέτα το φθινόπωρο αποκτούσε τη σιγουριά ότι δεν επρόκειτο να κληθεί στην εθνική ομάδα. Δεν έκανε κάποια ιδιωτική συζήτηση με τον Βλάχο, προς τιμή του ομοσπονδιακού τεχνικού που δεν μπορούσε να υποσχεθεί κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει. Το ήξερε ότι δεν θα βρίσκεται στις κλήσεις το καλοκαίρι- σε αντίθεση με μένα- και η δουλειά που έπρεπε να κάνει ήταν η συνειδητοποίηση. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά στον αθλητισμό, αλλά και στην ελληνική κοινωνία, που η αξία του θύματος είναι αντιστρόφως ανάλογη με εκείνη του θύτη του. Έχει γίνει και έχει γίνει ξανά, και στην κλίμακα (Κολοκοτρώνης, Γκάλης), αυτή η αυθαίρετη απόφαση όντως μοιάζει με πταίσμα. Ωστόσο υπάρχει ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα: δεν κόπηκε λόγω αγωνιστικής αξίας, αυτό δα έλειπε, αλλά επειδή ενοχλεί. Τώρα μπορούν να είναι ήσυχοι εκείνοι που του έδιναν συγχαρητήρια και έκαναν κονέ με τους ανθρώπους που τον καταδίκασαν πίσω από την πλάτη του. Ούτε καν θα ιδρώσει το αυτί τους, όπως δεν θα ιδρώσει κανενός. Ένας πρόεδρος ομοσπονδίας έκοψε έναν παίκτη ετσιθελικά και όλα αυτά μας βρίσκουν εν πλήρη υπνώσει (η κάμερα δείχνει τον κόσμο να χειροκροτάει).

Το ξέραμε, λοιπόν, αλλά τώρα είναι επίσημο. Καλά κάνει, όμως, ο πρόεδρος: είναι 850 χρόνια στο τιμόνι της ΚΟΕ και δεν τον ενοχλεί κανείς. Σε δύο μέρες θα είναι ο κατήγορος των 11 Ολυμπιονικών στη μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, αν και το πριμ που έπρεπε να πάρουν και δεν πήραν ήταν καταγεγραμμένο (γεια σου κυρ Εισαγγελέα τσίφτη). Καθίστε, λοιπόν, ή μάλλον αράξτε, χαλαρώστε και απολαύστε κάποιον να κάνει κουμάντο όπου γουστάρει επειδή ο Αφρουδάκης λόγω του ΣΕΑΥ, βγήκε μπροστά και ζήτησε συνθήκες που δεν είναι απάνθρωπες για τους πολίστες.

Θα το πω αλλιώς: ο Χρήστος Αφρουδάκης δεν είναι τέλειος, αλλά είναι ένας αθλητής που αξίζει να βρίσκεται σε ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και δεν βρίσκεται παρά το γεγονός ότι το θέλει ο προπονητής.

Το λες και Λεβιάθαν.