Λεπτός σαρκασμός

 

Διαισθάνεσαι, σε ορισμένες περιπτώσεις, ότι η ζωή είναι τόσο καλώς καμωμένη που όταν αντίθετες επιγραφές συνταιριάζουν, δεν μπορείς να μείνεις στην ταμπέλα. Διεισδύεις στα απόκρυφα της αρμονίας και φθάνεις ως εκείνους τους επιφανειακούς πόθους για να αντιλαμβάνεσαι ότι είναι βαθύτεροι από όσο νόμιζες. Όπως μας αποκάλεσε ο φίλος μου ο Αντώνης, είμαστε υλιστές με μερικές σταγόνες ιδεαλισμού. Αυτό συμβαίνει με τους φίλους. Το πρώτο πληθυντικό πάνω στη συζήτηση είναι αρκετό για να σε πείσει ότι δεν υπάρχουν χαώδεις διαφορές, παρά τις προσλαμβάνουσες. 

 

Στο αμέσως προηγούμενο κείμενο, για τον Αρσέν Βενγκέρ, υπήρχαν σημειώσεις για τα κείμενα που έπρεπε να γραφτούν και να τηρηθούν. Από ό,τι φαίνεται το ελαφρύ πνεύμα ταξιδεύει στην απροσδιόριστη τύρβη και επιδίδεται σε πάσα λογής οχεία προκειμένου να ικανοποιήσει την εντελώς προσωρινή επιθυμία του. Μία φωτογραφία στο instagram αρκούσε. 

 

Ο Βενσάλ Κασέλ μένει εδώ από κάτω. 

 

 

Αυτή η φωτογραφία, την οποία κόζαρα και καβάτζωσα με διαδικασίες που η Σύνοψη θα με καλούσε στο παλάτι για να με βραβεύσει, θα μπορούσε να έχει τίτλο, «όταν ο Μάνος Κατράκης συνάντησε τον Ζαν Πολ Μπελμοντό». Ο Βενσάν Κασέλ είναι, υπό μία έννοια, αφόρητος. Ήταν ο σύζυγος της Μόνικα Μπελούτσι, με την οποία χώρισε. Ένας Γάλλος νυμφεύθηκε μία Ιταλίδα, η οποία δεν είναι απλή θνητή. 

 

Ακόμα ένα θέμα που υπάρχει στο καλεντάρι, είναι η δήλωση ενός Σοβιετικού αθλητή του χόκεϊ, που έχει σχέση με ένα φιλί στη Σοφία Λόρεν. Οι Αμερικάνοι την αποκαλούσαν Σοφία Λορέν και στο Λας Βέγκας, τη δεκαετία του '60, αφορούσαν στην πιστή σταρ και υπηρέτρια του εμβληματικού (κατά πάσα πιθανότητα) μέντορα Κάρλο Πόντι. Η Σοφία Λορέν ήταν εκείνη στην οποία κατέληγε η ανέκδοτη πονηρή ιστορία, μία κωμική ρουτίνα, ένα αστείο μέσα σε μία ανδροπαρέα. Έπρεπε να βγει στο προσκήνιο η Ράκελ Γουέλς για να προστεθεί στην ίδια τεστοστερονική κατηγορία και να γίνει επίσης ο κωδικός σε roast και διάφορα τινά που βοηθούσαν τη διασκέδαση. 

 

Παρακολουθώντας τη Σοφία Λόρεν σε κάποιες από τις παλιές εκδοχές της, συνοδεύεσαι από εκείνο το γνώριμο κόμπο που βρίσκεις μπροστά σου όταν βρίσκεσαι ενώπιον της σπανιότητας της ομορφιάς. Μία εκδοχή του, μάλιστα, εμφανίστηκε στην ψυχική κυκλοφορία μου το βράδυ της Πέμπτης και το πνευματικό φανάρι μου επέμενε να είναι κόκκινο, όσες φορές και αν πατούσα το κουμπί για να προχωρήσω παρακάτω. Μπορεί να βρισκόμουν σε λανθάνουσα ευφορία, ακαρποφόρητη εκ πεποιθήσεως υπό μία έννοια, παρ' όλα αυτά η πληρότητα της συνείδησης υποχρεώνει να παρατηρήσω ότι αν ήμουν υπερβολικός, ήμουν ελάχιστα υπερβολικός. 

 

Η Μόνικα Μπελούτσι είναι μέσα στις 10 πιο όμορφες γυναίκες όλων των εποχών. Πρέπει να βάλω τη Σοφία Λόρεν μέσα, για να μην έρθει η όψη της να με στοιχειώσει, μαζί με τη Θεά Αφροδίτη και κάποιες ακόμα, που δεν έχω αποφασίσει. Μπορεί τούτο το μονοπάτι να αναδεικνύει αυτήν την αναπόφευκτη τάση του αρσενικού φτερουγίσματος προς συγκαλυμμένα εφηβαία, παρά ταύτα δεν ενδείκνυται σε αυτήν την περίπτωση μία κριτική που να αφορά στην αξία της γυναίκας και στο πόσο την εξευτελίζω μέσα από την ομορφιά. Ο πόντος, αυτήν τη φορά, δεν αφορά στην ίδια την Μπελούτσι, όσο στον τέως σύζυγό της. 

 

 

Ο Βενσάν Κασέλ είναι υποτιμημένος. 

 

Είναι όντως όμως; Δεν μπορείς να υποτιμήσεις τους Γάλλους, πόσω μάλλον τους Γάλλους εραστές. Ο Ροζέ Βαντίμ κέρδισε κατά κράτος την ερωτική μάχη με την Μπριζίτ Μπαρντό, ο Σερζ Γκαίνσμπουργκ δεν υστέρησε σε τίποτα όταν κλήθηκε να φθάσει στο σεξουαλικό ύψος του ατάλαντου σκηνοθέτη, υπάρχει ο γητευτής της μπάλας, ο Νεφεληγερέτης της εαρινής ποδοσφαιρικής θρησκείας, Ζινεντίν Ζιντάν. Με κάποιον τρόπο, βγαίνουν στον αφρό. 

 

Μία από τις ιστορίες της ελληνικής Dolce Vita που κάνει αίσθηση, ήταν όταν η Τζένη Καρέζη και ο σύζυγός της, Ζάχος Χατζηφωτίου, βρέθηκαν να τρώνε σε ένα εστιατόριο και όταν η πρώτη παρήγγειλε, ο σερβιτόρος γύρισε το βλέμμα του στον άνδρα και τον ρώτησε, «κι εσείς κύριε Καρέζη;». Ο Κασέλ ήταν τόσο ισχυρή οντότητα στη διάσταση του ταλέντου και της γοητείας, η οποία δεν αρκείται στο θηλυκό. Πέφτοντας πάνω σε μερικά ενσταντανέ, αναρωτιέσαι ποιος από τους δύο, τελικώς, είχε την περισσότερη τύχη σε αυτό το αποτρόπαιης γοητείας ζευγάρωμα. Σε αυτήν τη γονιδιακή οιστρηλασία. Η Μπελούτσι έρχεται στο μυαλό ως ένα γήινο πλάσμα παντός καιρού, μία καμπυλόγραμμη αβρότητα που αψηφεί τους νόμους της βαρύτητας, ακόμα και έχοντας συμπληρώσει μισό αιώνα ζωής. Υπάρχουν οικείες μαρτυρίες που αναδεικνύουν ότι ήταν ευλογημένη από τους Θεούς, τούτος ο θηλυκός Οδυσσέας της συμμετρίας. Έπειτα, έρχεται ο θελκτικά καπνίζων Βενσάν, που μοιάζει να έχει τσακωθεί με τον ίδιο τον πηλό της δημιουργίας του, που μοιάζει να μην έχει κάτι σωστά πάνω του (αυτό είναι υπερβολή) για να σε κοιτάξει με ένα βλέμμα άγριο και απολίτιστο και να υπαγορεύσει ένα στυλ που αν δεν υπήρχε θα είχαμε ανάγκη να δημιουργήσουμε. Με κίνηση που σε κάνει να πιστεύεις ότι το κορυφαίο συγκρότημα όλων των εποχών δεν κατάφερε να βγει στον κόσμο επειδή φυλακίστηκε μέσα του, με μία πρέζα παράνοιας στο περίγραμμα της ύπαρξής του, με αυτόφωτη γενετησία αυτοπεποίθηση, ως όντως υπήρξε υλική και στέρεη και εκείνος, μάγος, την απέκτησε και την εγκατέστησε εσωτερικά, θάβοντας την άλλη στο πιο προφανές σημείο στο οποίο δεν θα ψάξει κανείς. 

 

Η παραδοχή, συνήθως, είναι μία πράξη που αμφισβητεί πλήρως την παράδοση. Την άνευ όρων παράδοση σε ένα πλάσμα ανώτερο, που για πλάκα εμφανίζεται άσχημο αλλά όχι με την πραγματική έννοια του όρου: το σχήμα υπάρχει, απλώς δεν έχει μεταφραστεί. Αν ήταν εύμορφο, δεν θα ήταν τόσο άγριο, πηγαίνοντάς σε πίσω στη δική σου ρίζα για να ανακαλύψεις για ποιον λόγο δεν είσαι έτσι. Αισθάνεσαι αμέσως χλιαρός και η οποία αρσενική ευφράδεια καρατομείται.