Ο απολογισμός της ετήσιας κατάταξης

Πείτε ό,τι θέλετε για τον Λοράντο: μόνο μην τον πείτε υποκριτή και κερδοσκόπο.

Πείτε τον τρελό, ότι έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, ότι ορισμένες φορές είναι προκλητικός: μην πείτε ότι βάζει τους παίκτες του να χάσουν επίτηδες ματς.

Αυτό που συνέβη είναι το εξής: οι προκηρύξεις πρωταθλημάτων είναι συνήθως ρουτίνα και αγγαρεία. Στην Κολυμβητική Ομοσπονδία έκαναν λάθος: έπρεπε να βάλουν τον νικητή του ζευγαριού της τέταρτης και της πέμπτης θέσης στα πλέι οφ να παίξει με τον πρώτο της βαθμολογίας, δηλαδή τον Ολυμπιακό και τον νικητή του ζευγαριού 3-6 με τον δεύτερο, δηλαδή τον Εθνικό. Τελικώς, η προκήρυξη έγραφε ότι ο πρώτος θα έπαιζε με τον νικητή του 3-6 και ο δεύτερος με τον νικητή του 4-5. Ουδείς κοίταξε την προκήρυξη. Όταν πλησίαζε ο Μάρτης ήρθαν οι πρώτες απορίες. Στην ΚΟΕ παραδέχθηκαν το λάθος ιδιωτικά, αλλά δεν μπόρεσαν να το κάνουν δημοσίως. Αποφάσισαν να ποιήσουν τη νήσσαν: αντί να το διορθώσουν όσο η κατάταξη ήταν ακόμα ρευστή, το άφησαν ως είχε. Αυτό οδήγησε στη διακωμώδηση του αθλήματος, το οποίο άλλα προβλήματα δεν είχε. Μιλάμε ότι το πόλο στην Ελλάδα είναι δύσμοιρο και ο χαρακτηρισμός δεν είναι μεταφορικός, αλλά κυριολεκτικός. Τον επόμενο μήνα, δηλαδή τον Ιούνη, οι 11 διεθνείς που υπέβαλλαν μήνυση στον πρόεδρο Δημήτρη Διαθεσόπουλο για κατάχρηση ποσού που προοριζόταν για τους ίδιους πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008, θα κάτσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, επειδή ο εισαγγελέας μυστηρίως έκρινε ότι η υπόθεση δεν έπρεπε να ανοίξει.
 

Υπάρχει ένας λόγος που ο δεύτερος παίζει με τον τρίτο και ο πρώτος με τον τέταρτο: λέγεται τελευταίες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου. Δηλαδή πρέπει να παίζεις για να νικήσεις, ώστε να αποφύγεις τον καλύτερο αντίπαλο. Αυτό δεν συνέβη στις τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος της Α1 πόλο Ανδρών με αποκορύφωμα, ασφαλώς, την ήττα του Παναθηναϊκού από τον Πανιώνιο στον Άλιμο.

Τώρα, εννοείται ότι πρόκειται για λάθος της Ομοσπονδίας. Αλλά το ίδιο το λάθος οδηγεί σε διακωμώδηση μόνο όταν μία ομάδα θέλει να οδηγήσει εκεί. Και ο Παναθηναϊκός πραγματικά ήθελε. Η Βουλιαγμένη έκανε το Σάββατο 4-0 στο τέταρτο οκτάλεπτο, όταν ο Παναθηναϊκός έχασε το προβάδισμα που είχε από τον Πανιώνιο.

Ας σταθούμε λίγο σε αυτήν την απόφαση: ο Παναθηναϊκός έχει στο ρόστερ του έναν παίκτη που έχει λάβει μέρος σε 5 Ολυμπιακούς Αγώνες, ακόμα έναν που ήταν στην εθνική πόλο Ανδρών η οποία κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Μόντρεαλ, έναν που ήταν στην εθνική Εφήβων η οποία πήρε το ασημένιο στο Παγκόσμιο Εφήβων της Δουνκέρκης το 1995 και έναν προπονητή που ήταν ως παίκτης στην Εθνική η οποία ήρθε έκτη στην Ατλάντα και σε εκείνη που ήρθε τέταρτη στην Αθήνα. Όλοι μαζί βρήκαν τον φταίχτη στο λάθος που έγινε με την προκήρυξη (και ενδεχομένως σε ορισμένα άλλα): μόνο που ήταν ανθρώπινο λάθος και δεν είχε σχέση με το να βοηθήσει ή να αδικήσει κάποια ομάδα. Και αποφάσισαν, με το συγκεκριμένο άλλοθι, να υποβιβάσουν το ίδιο το σπορ, διότι δεν τίθεται ερώτημα επ’ αυτού. Από τον ΠΑΟΚ το Σάββατο, στον Πειραιά, δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι από την προσπάθεια του Παναθηναϊκού όταν πήγε στη Θεσσαλονίκη και δεν είναι υπερβολή να πει κάποιος ότι το έχουν πάρει προσωπικά που μία ομάδα κάθεται και χάνει για να ανταμώσει μαζί τους στα πλέι οφ. Το ίδιο συμβαίνει, προφανώς, και με τον Εθνικό, που περιμένει στον ημιτελικό. Τον τελευταίο ενάμιση μήνα ο Παναθηναϊκός είναι η πιο αντιδραστική ομάδα του πρωταθλήματος: οι παίκτες έβγαλαν ανακοίνωση την οποία πήραν πίσω (για ένα από τα σπουδαία ενσταντανέ, τους 250 φίλους του Παναθηναϊκού που πήγαν στον Πειραιά για το παιχνίδι με τον Εθνικό), ο Γιώργος Αφρουδάκης έκανε δηλώσεις με τις οποίες βρέθηκε απέναντι στην ομοσπονδία και υπό αυτήν την οπτική γωνία αποφάσισαν να τερματίσουν τέταρτοι, για να διεκδικήσουν το να βρεθούν στους τελικούς του πρωταθλήματος. Ο δρόμος θα είναι δύσβατος, διότι τέτοιες πράξεις φέρνουν αντιδράσεις από τις ομάδες που θεωρούν κατώτερες. Δεν έχουν, δα, κάποια μεγάλη διαφορά με τον ΠΑΟΚ στο αγωνιστικό κομμάτι και όπως φάνηκε στον Πειραιά, οι Θεσσαλονικείς δεν θα παραδοθούν εύκολα. Το Final 4 του Κυπέλλου, που θα γίνει 8 και 9 Μάη στο Καρπενήσι, θα παίξει ρόλο στην ψυχολογία των ομάδων. 

Η ΧΙΟΣ, ο ΥΔΡΑΪΚΟΣ ΚΑΙ Ο... ΝΗΡΕΑΣ

Τον Νοέμβριο σπάσαμε σε δύο μέρη (εδώ και εδώ) την ετήσια κατάταξης των ομάδων της Α1 πόλο Ανδρών με τους Γιάννη και Κωνσταντίνο Μοσχάτο, δηλαδή τα παιδιά που δουλεύουν το waterpolonews.gr. Όπως μπορεί κάποιος να διαπιστώσει από τη βαθμολογία, δεν καταφέραμε να προβλέψουμε σωστά πολλά πράγματα- αν και στην περίπτωση των Γυναικών, η οποία δεν ήταν ομαδική προσπάθεια, η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη. Πρέπει να ομολογήσω ότι ουσιαστικά ήμουν ο κύριος υπαίτιος για την κατάταξη, διότι αυτή ήταν η κοινή απόφαση. Και φυσικά, η πραγματικότητα νίκησε την πρόβλεψη για ακόμα μία φορά. Βεβαίως, η βαθμολογική κατάταξη ήταν μόνο μία διάσταση εκείνων των δύο κειμένων: το ζητούμενο ήταν πόσο συναρπαστικές θα αποδεικνύονταν οι ομάδες και αν οι παίκτες θα βελτιώνονταν ή θα παρέμεναν στάσιμοι. Το δεδομένο ήταν ότι θέλαμε να δώσουμε στο πρωτάθλημα της Α1 τον χώρο και την αξία που του άρμοζε.

Στη σούμα, η βαθμολογική κατάταξη ευνόησε την... τριπλέτα στην πρώτη θέση (και αυτονόητη) με τον Ολυμπιακό, στην τέταρτη θέση με τον Παναθηναϊκό, στην έβδομη τη Γλυφάδα, στην όγδοη τον ΝΟ Καλαμακίου και αυτό είναι όλο. Ο Γκιόργκι Μουρεσάν πιθανότατα είχε ίδιο ποσοστό στα τρίποντα στην καριέρα του.

 Μεγάλη απογοήτευση ήταν ο ΝΟ Χίου. Έβαλα... βύσμα για να τον έχω πέμπτο στην κατάταξη, πάνω από τον ΠΑΟΚ και σώθηκε από τώρα μόνο και μόνο επειδή διαλύθηκε ο Νηρέας Λαμίας. Μιλάμε για μία από τις πλέον απροπόνητες ομάδες της φετινής περιόδου, με τους παίκτες που κάνουν προπόνηση με τον Ολυμπιακό- δηλαδή τον Στέφανο Γαλανόπουλο και τον Μανώλη Πρέκα- να διασώζονται, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη φυσική κατάσταση. Καταφέραμε και είχαμε άλλη ομάδα από τον Νηρέα τελευταία, δηλαδή τον Πανιώνιο (στον διάλογο του πρώτου μέρους φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Γιάννης τοποθέτησε σωστά τις θέσεις, αλλά όταν συμφωνείς είσαι συνένοχος στο έγκλημα), ο οποίος μάζεψε 16 βαθμούς μέσα στη σεζόν. Και, φυσικά, είχαμε τον Υδραϊκό 10ο ενώ η ομάδα του Δημήτρη Μαυρωτά έφθασε στα πλέι οφ με ένδυμα περιπάτου. Ως εκ τούτου η ομάδα της Ύδρας (που είναι της... Γλυφάδας) μπαίνει σε μία ειδική κατηγορία.

Με τίτλο...

«Μισή ντροπή δική μου, μισή ντροπή δική μου»

Ο προβληματισμός για το γεγονός ότι μία ομάδα που στο ρόστερ της διαθέτει τον Γιώργο Μαυρωτά, τον Δημήτρη Μπιτσάκο, τον Φίλιππο Καϊάφα, τον Αντώνη Βλοντάκη, τον Κώστα Κοκκινάκη, ήρθε έκτη στην κανονική περίοδο χωρίς να δυσκολευτεί, δήθεν επειδή το ελληνικό πόλο δεν έχει αρκετό υλικό και ανάγει σε πρωταγωνιστές μερικά από τα παλιά θηρία της ελληνικής υδατοσφαίρισης, είναι τουλάχιστον σαχλός. Είδα τον Υδραϊκό σε μισή ντουζίνα ματς φέτος εκ του σύνεγγυς και το μόνο που ήθελα ήταν να τραβάω φωτογραφίες με το κινητό, διότι είναι προνόμιο να υπάρχει μία τέτοια ομάδα στην Α1. Ο Βλοντάκης, που τον είχα να μην παίζει μετά τον Φλεβάρη (και με τον τρόπο του με... εκδικήθηκε), ήταν θαυμάσιος σε όλη τη διάρκεια της περιόδου, ενώ φυσικά υπάρχουν αξιόλογοι παίκτες που δεν τους λες ξεπερασμένους: ο Φώτης Μπλάνης, ο Νίκος Στελλάτος, ο Κώστας Φλέγκας έπαιξαν μερικά εκπληκτικά ματς και ο Υδραϊκός, που, εντάξει, ήταν λογικό να έχει μία σχετική επιείκεια από τους διαιτητές, νίκησε τον ΠΑΟΚ στην έδρα του και απέκλεισε τον ΝΟ Βουλιαγμένης από το Κύπελλο με αποτέλεσμα την Παρασκευή να παίζει ημιτελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό και να μην τον λες ήδη αποκλεισμένο.

Τώρα, σε περίπτωση που ισχύει ο προβληματισμός, μας φταίει που αναδείχθηκε το πρόβλημα ή που υπάρχει; Δηλαδή, αν δεν έπαιζε ο Υδραϊκός στην Α1, ο προβληματισμός δεν θα υπήρχε; Αν έχει κλείσει η κάνουλα με τα ταλέντα, υπάρχει λύση: Να ανοίξει ξανά. Και αν οι νέοι παίκτες δεν μαθαίνουν πόλο, επίσης υπάρχει λύση: να τους μάθουν οι προπονητές πόλο.

Αυτό δεν θα γίνει, βεβαίως, όταν η μοριοδότηση και η one and done φάση (μία θέση στην εθνική ομάδα, μία θέση σε μία ομάδα με ελπίδες για πρωτάθλημα στην ακαδημία και μετά μην τον είδατε τον Παναή) είναι σε πρώτο πλάνο. Αν η ιστοσελίδα ήταν επαγγελματικού προσανατολισμού, τότε άλλο καπέλο. Αλλά είναι για το πόλο και αυτό κάνει το ίδιο το παιχνίδι προτεραιότητα.

ΓΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Η φετινή περίοδος ήταν καλή για το πρωτάθλημα της Α1: ήταν η καλύτερη τουλάχιστον τη δεύτερη δεκαετία του μιλένιουμ υπό την έννοια της οργάνωσης. Μπορεί να έγιναν αρκετές γκάφες, όμως για πρώτη φορά μπήκε η τηλεόραση στο κόλπο. Μειώθηκαν επίσης τα διαδοχικά παιχνίδια για τις ομάδες: δεν ελαχιστοποιήθηκαν αλλά πάντως δεν παρουσιάστηκαν υπό τη μορφή μάστιγας, όπως την προηγούμενη διετία. Μπορεί ο Νηρέας Λαμίας- τον οποίο άφησε ο Θοδωρής Χατζηθεοδώρου, νέος προπονητής της εθνικής Νέων Ανδρών, πριν το μέσο της σεζόν- να μην κατέβηκε να παίξει παιχνίδια, παρ΄όλα αυτά όταν μία διοίκηση λέει στους παίκτες ότι δεν ενδιαφέρεται για αυτούς, τότε η συγκεκριμένη ομάδα χρειάζεται χωροφύλακα. Βεβαίως, η ΚΟΕ είναι συνυπεύθυνη για το γεγονός ότι ο Νηρέας δεν κατέβηκε πέρυσι στο Final 4 του Κυπέλλου και ενδεχομένως να χρειάζεται να είναι πιο αυστηρή στις διαβεβαιώσεις που παίρνει από τις ομάδες για τη συμμετοχή τους στην Α1 πόλο Ανδρών. Επίσης πρέπει να είναι πιο αυστηρή και στους ανθρώπους που αποτελούν τη γραμματεία των παιχνιδιών, ένα έξοδο που καλύπτουν οι σύλλογοι. Αυτό που γίνεται με τα χρονόμετρα σε ορισμένα κολυμβητήρια είναι, σε ορισμένες περιπτώσεις, ασφυκτικό, αφού ο χρόνος κυλάει... μετά το γκολ ή αφού έχει δοθεί τάιμ άουτ σε έναν προπονητή. Με τα γκολ συνεχίζεται το μπέρδεμα, με αποτέλεσμα να αφαιρούνται ορισμένα από παίκτες και να χρεώνονται σε άλλους, που κάποιες φορές δεν βρίσκονται καν στο νερό εκείνη τη στιγμή.  

Η σημαντικότερη αλλαγή είναι η τηλεόραση. Μπορεί να μην παίζει καλά καλά 4 μήνες η εκπομπή της συνδρομητικής για το πόλο και να έχουν αρχίσει ήδη οι ειρωνείες, παρ’ όλα αυτά είναι σπουδαίο να έχει ένα παιχνίδι τη δική του εκπομπή και να αναδεικνύει τους πρωταγωνιστές, τους νέους πολίστες και τα αποδέλοιπα. Την προηγούμενη εβδομάδα, μάλιστα, έπαιξαν δύο εκπομπές για το πόλο, με τη μία να είναι αφιερωμένη στην πρωταθλήτρια Ευρώπης ομάδα πόλο Γυναικών του Ολυμπιακού. Οι δημοσιογράφοι της NOVA, που ξεκλέβουν από χρόνο που θα μπορούσαν να κάνουν άλλα πράγματα για να πάνε στο κολυμβητήριο, δίνουν το «παρών», παίρνουν δηλώσεις, οι κάμερες γράφουν στιγμιότυπα: για αρχή είναι ό,τι πρέπει. Κάποτε ο Φίλιππος Συρίγος είχε φθάσει σε συμφωνία με τις ομάδες ώστε η κρατική τηλεόραση να μπορεί να δείχνει τα παιχνίδια τους δωρεάν και χωρίς να πληρώσει κάτι: δύο χρόνια μετά η νέα συμφωνία απέφερε στις ομάδες δεκάδες εκατομμύρια δραχμές.

Από τη στιγμή που υπάρχει συνεργασία της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας με τη συνδρομητική τηλεόραση, πρέπει να καλύπτονται οι δημοσιογράφοι από φαινόμενα όπως αυτό προπονητών και αθλητών που αρνούνται να κάνουν δηλώσεις. Να το καταστήσουν υποχρέωση, όπως γίνεται σε όλες τις προηγμένες αθλητικές κοινωνίες, ότι οι προπονητές πρέπει να μιλούν ανεξαρτήτως αν είναι εξοργισμένοι από τη διαιτησία. Στα 90% των φετινών παιχνιδιών που κρίθηκαν από 3 γκολ και κάτω, οι ομάδες που έχασαν διαμαρτυρήθηκαν για τη διαιτησία. Το γεγονός ότι δεν έχει το παιχνίδι κάποιους διαιτητές στο επίπεδο που πρέπει δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, αλλά δεν ισχύει μόνο για αυτό το σπορ. Να τονιστεί μία τιμωρία, όπως αγωνιστικές ή ένα πρόστιμο της τάξης των 500 ευρώ, που είναι ο μηνιαίος μισθός των 6 από τους 12 προπονητές που κάθονται αυτήν τη στιγμή στον πάγκο ομάδων της Α1.

 Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

 Η ετήσια κατάταξη, όπως δόθηκε από το waterpolonews, είχε ως εξής (από το τέλος στην αρχή): Πανιώνιος, Νηρέας Λαμίας, Υδραϊκός (απαπαπαπα), Παλαιό Φάληρο, ΝΟ Καλαμακίου, ΑΝΟ Γλυφάδας, ΠΑΟΚ, ΝΟ Χίου, Παναθηναϊκός, Εθνικός, ΝΟ Βουλιαγμένης, Ολυμπιακός. Η τελική βαθμολογία: Νηρέας Λαμίας (υποβιβάστηκε λόγω μηδενισμού), Πανιώνιος, Παλαιό Φάληρο, ΝΟ Χίου, ΝΟ Καλαμακίου, ΑΝΟ Γλυφάδας, Υδραϊκός, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός, ΝΟ Βουλιαγμένης, Εθνικός, Ολυμπιακός.

 Στα επί μέρους: ο ΑΝΟΓ πήρε την έβδομη θέση μόνο επειδή άλλαξε προπονητή και πήγε στη θέση του Δημήτρη Σελετόπουλου ο Μάκης Βολτυράκης. Οι παίκτες απλώς αρνούνταν να παίξουν κάτω από τις οδηγίες του πρώτου και στον Άγιο Κωνσταντίνο κατάλαβαν γρήγορα ότι έπρεπε να αλλάξουν τεχνικό. Όταν ήρθε ο Βολτυράκης, ζωντάνεψε η ομάδα, ξύπνησε ο Νίκος Κουλιεράκης και έσωσε πιο νωρίς από το αναμενόμενο- τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε του πρωταθλήματος- την παρτίδα. Το Καλαμάκι τερμάτισε από κάτω διότι η ιστορία ήταν ανάποδη. Μετά από 9 ματς πρωταθλήματος η ομάδα που εδρεύει στον Άλιμο ήταν τέταρτη στη βαθμολογία: στον δεύτερο γύρο οι παίκτες κουράστηκαν περισσότερο και έτσι έμειναν εκτός της διεκδίκησης μίας θέσης στην εξάδα με σχετική ευκολία. Πάντως, ο στόχος επετεύχθη και για τις δύο ομάδες.

Αν δημιουργούσε μία φορά έκπληξη που έφυγε ο Σελετόπουλος, δέκα το έκανε η φυγή του Νίκου Βενετόπουλου από τον πάγκο του Παλαιού Φαλήρου. Ο δεύτερος έμοιαζε περισσότερο αγχωμένος στον πάγκο της ομάδας από αυτό που επιτάσσει ο μειλίχιος χαρακτήρας του, παρ’ όλα αυτά είναι ο προπονητής της εθνικής Παίδων, η ραχοκοκαλιά της οποίας φοράει τον χειμώνα το μπλε και κίτρινο σκουφάκι. Ο ΑΟΠΦ ήταν διεκδικητικός σε πολλά ματς, ειδικά στο «Ρέστειο», που έχασε στο τέλος, αλλά προφανώς η χρονιά κρίνεται στα δύο παιχνίδια με τον Πανιώνιο, ο οποίος έχει στις τάξεις του τον μπαρουτοκαπνισμένο Γιάννη Θωμάκο.

ΜΠΟΥΝΑΤΣΑ ΚΑΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ

Στην πρώτη θέση εννοείται ότι η επιλογή ήταν αυτονόητη, δηλαδή ο Ολυμπιακός. Στη δεύτερη και στην τρίτη επιλέξαμε τους ΝΟ Βουλιαγμένης και Εθνικό. Ωστόσο οι δύο ομάδες τερμάτισαν αντιστρόφως και για αυτό υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι:

Ο Εθνικός κατάφερε και έγινε ομάδα με ένα ηλικιακό μείγμα που τελικώς πέτυχε. Είχε στο έμψυχο δυναμικό του έναν από τους καλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος, τον Διονύση Καρούντζο, ο Μάριος Χατζηκυριακάκης είχε περισσότερες καλές μέρες από κακές, ο Μάνθος Βουλγαράκης αποδείχθηκε ιδανικός αρχηγός για όλους, το αμυντικό δίδυμο, Κουτσιαλής και Μπεριστιάνος, δούλεψε πολύ, οι νεαροί παίκτες του έπαιξαν από την αρχή καλά και ο Παναγιώτης Τζωρτζάτος ξεκίνησε δυναμικά, έχασε για λίγο τον εαυτό του, αλλά επανήλθε στην προτέρα κατάσταση, συν τοις άλλοις ο Χάρης Αϊβαλιώτης πρόσφερε με σθένος και ποιότητα τις υπηρεσίες του, ως δεύτερος γκολκίπερ. Με τον ΠΑΟΚ η εμφάνιση δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, αλλά ο Εθνικός είχε να παίξει καιρό συν τοις άλλοις οι παίκτες φορτώνουν, αυτήν την περίοδο, όγκο προπόνησης, ώστε η ομάδα του Φάνη Κουντουδιού να είναι φορμαρισμένη όταν έρθουν τα πλέι οφ. Ο Εθνικός ξεκίνησε δυνατά και πήρε το παιχνίδι-κλειδί, του δεύτερου γύρου στον Πειραιά με τον Παναθηναϊκό. Όταν έχασε τη διαφορά από τον ΝΟ Βουλιαγμένης- οι δύο ομάδες είναι σχεδόν απίθανο να συναντηθούν στα πλέι οφ- είχε ήδη βγάλει το δύσκολο πρόγραμμα και το νερό είχε μπει στο αυλάκι.

Σε ό,τι αφορά τον ΝΟΒ, δύο ήταν οι λόγοι που παρασυρθήκαμε: ο πρώτος είναι ότι από το 2010 και έπειτα βρισκόταν στη δεύτερη ή στην πρώτη θέση της κατάταξης (τελείωσε πρώτος την κανονική περίοδο το 2012), ενώ πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα η ομάδα του Λοράντου είχε παίξει ένα θαυμάσιο ματς με τη Σίντεζ Καζάν στο οποίο είχε νικήσει και είχε αξιοπρεπή παρουσία στον όμιλο του EuroCup. Στην πραγματικότητα το νεαρό της ηλικίας των παικτών έφερε αυτό που φέρνει το κάθε νεαρό: έλλειψη σταθερότητας. Ο ΝΟΒ έπαιζε με τον Λοράντο να δίνει οδηγίες ακόμα και για τις πάσες ή τα μπασίματα και όταν η ομάδα φάνηκε ότι ρόλαρε, κάνοντας απίθανο δεύτερο γύρο με 11 νίκες και 1 ήττα, ήρθε το στραπάτσο από τον Υδραϊκό στον προημιτελικό του Κυπέλλου για να ξανακάνει σκεπτικούς τους ιθύνοντές του στον Λαιμό. Η Βουλιαγμένη αντιμετωπίζει ξανά τον Υδραϊκό, τουλάχιστον δύο φορές, και έπειτα πέφτει πάνω στον Ολυμπιακό. Πρέπει να της δοθεί πόντος για το γεγονός ότι ήταν η ομάδα που, μακράν από τη δεύτερη, δυσκόλεψε τους «ερυθρόλευκους». Το ματς στον Λαιμό έληξε 5-8 και εκείνο στον Πειραιά 9-8, αλλά λογικά, και εφόσον οι δύο ομάδες ανταμώσουν, η εικόνα δεν θα είναι ίδια στα πλέι οφ.

ΕΝΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ

Ο Ολυμπιακός έκανε ρεκόρ επίθεσης, με 389 γκολ, σκοράροντας 17,6 ανά μέσο όρο στην Α1. Αν δεν πήγαινε σβηστός στην αρχή, τα 400, που ήταν πρόβλεψη στην αρχή, θα ήταν γεγονός. Είναι το καλύτερο... επιθετικό βαρομετρικό στην ιστορία 29 χρόνων που έχει το πρωτάθλημα. Δέχθηκαν 85 γκολ συνολικά, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ τους από την περίοδο 2012-13, δηλαδή 3,8 γκολ ανά ματς, ενώ τα 304 γκολ διαφορά ανάμεσα στην άμυνα και στην επίθεση υποδεικνύουν ότι νικούσαν τα παιχνίδια τους με 13,8 γκολ διαφορά.

Τώρα, σε ό,τι αφορά τις μαντεψιές που πλησίασαν την πραγματικότητα, αυτές μπορεί κάποιος να τις βρει στο κείμενο «Μια ντουζίνα τρελές προβλέψεις για την Α1 πόλο Ανδρών». Εκεί τα λαθάκια δεν στερούν τη γοητεία: ο Μανώλης Σολανάκης ήταν ο πρώτος σκόρερ στη θέση του φουνταριστού στο πρωτάθλημα (δεύτερος στο κείμενο), ο Στέλιος Αργυρόπουλος ψηφίστηκε τρίτος για τους καλύτερους νέους παίκτες της χρονιάς (πρώτος στην πρόβλεψη), ο Μάριος Καπότσης όντως μάζεψε τις περισσότερες ψήφους στο Έπαθλο Forthnet σε ό,τι αφορά τον ΝΟ Βουλιαγμένης. Ο Γιάννης Φουντούλης θα γίνει ο μόνος που θα πάρει τη θέση του πρώτου σκόρερ για τέταρτη διαδοχική χρονιά, με τη μικρότερη, όντως, διαφορά από τις προηγούμενες, ωστόσο έχει τη δυνατότητα να γίνει ο μόνος παίκτης μετά τον Ντμίτρι Απανασένκο που θα πετύχει σε διαδοχικές σεζόν 100 γκολ και πάνω. Πέρυσι έβαλε 101 και φέτος έχει 84, πάει να πει ότι αν ο Ολυμπιακός παίξει ακόμα 5 ματς, θα χρειαστεί 3,2 ανά παιχνίδι για να φθάσει ξανά την τριψήφια φιγούρα. Πέρυσι είχε τελειώσει την κανονική περίοδο με 86. Μαζί με τον Αλέξανδρο Γούνα έχουν σκοράρει 144 γκολ, δηλαδή μόλις 6 λιγότερα από όσα έβαλε το Καλαμάκι όλη τη σεζόν, ενώ έχουν βάλει περισσότερα από όσα όλες οι ομάδες στα εντός έδρας (και τα εκτός έδρας) παιχνίδια τους.

Κατά το σύνηθες, η κορυφαία επτάδα της κανονικής περιόδου (κατά τη γνώμη του υπογράφοντος) δεν θα περιέχει παίκτες του Ολυμπιακού: Φλέγκας, Μπλάνης, Καπότσης, Κουτσιαλής, Καρούντζος, Παπαδόγκωνας, Σολανάκης. Δεν μπαίνει ο Χρήστος Αφρουδάκης, διότι μπορεί να πήρε παιχνίδια μόνος του, να έκανε εντυπωσιακές εμφανίσεις, αλλά στη Βουλιαγμένη στοίχισε ο νωθρός πρώτος γύρος. Συν τοις άλλοις, μπαίνει και εκείνος στην κατηγορία των... πολιστών του Ολυμπιακού, υπό την έννοια ότι θα έπρεπε να είναι, αλλά θα ήταν άδικο για παίκτες που έκαναν καλή προσπάθεια, εξάλλου αυτό το κείμενο δεν είναι επίσημο, παρά μία γνώμη. Αν είχε Ολυμπιακό, πάντως, ο Φουντούλης και ο Γούνας θα πήγαιναν στα αριστερά, θα υπήρχε έντονη σκέψη για Γαλανίδη, αλλά και για τον Γιώργο Δερβίση, ο οποίος έκανε καλό πρωτάθλημα, έπαιξε σε παιχνίδια και έκανε μία δεύτερη εξαιρετική περίοδο μετά την προηγούμενη με τον ΝΟ Χίου. Η απουσία του στο νησί, άλλωστε, ήταν αισθητή.