Όταν ξύπνησε ο Χεσούς από κώμα

Ο Χεσούς Απαρίσιο έγινε 18 χρονών στις 12 Δεκεμβρίου του 2004. Έκανε ένα πάρτι στη Σεβίλλη για να γιορτάσει την ενηλικίωσή του. Εκείνη τη νύχτα έγινε το θύμα ενός αυτοκινητικού δυστυχήματος. Όταν οι λαμαρίνες στράβωσαν και η σκόνη καταλάγιασε, ο Απαρίσιο έχασε τις αισθήσεις του. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και έπεσε σε κώμα.

Στις 12 Δεκεμβρίου του 2004 ο κόσμος συνέχιζε να κινείται. Ο Απαρίσιο είχε ευχάριστα παιδικά χρόνια. Και είχε μυηθεί στον κόσμο του τένις. Τρεις μήνες πριν, στις 12 Σεπτεμβρίου του 2004, ο Ρότζερ Φέντερερ, που είχε κλείσει τα 23 χρόνια ζωής, τελείωσε την περίοδο στα Major με double bagel (δηλαδή δύο σετ που νίκησε 6-0) επί του Λέιτον Χιούιτ στο US Open. Ο Απαρίσιο είχε βάλει στην καρδιά του ήδη τον σπουδαίο Ελβετό, που έκανε την κορυφαία σεζόν στο τένις μετά το calendar slam του Ροντ Λέιβερ το 1969. Ήταν, κλασικό για Φέντερερ φαν, ερωτευμένος.

Η Ροζάριο, μητέρα του Χεσούς, στεκόταν δίπλα στο κρεβάτι του κάθε μέρα για 11 χρόνια. Του ψιθύριζε ότι είναι δίπλα του. Στις 27 Αυγούστου του 2015 ο Χεσούς ξύπνησε. Η Ροζάριο βρισκόταν στο μπάνιο του δωματίου του. Τις επόμενες μέρες η ομιλία του άρχισε να αποκαθίσταται. Ρωτούσε για συγγενείς, για φίλους, για το τι συνέβαινε στον κόσμο, στην οικογένειά του. Προσπάθησε να θυμηθεί τι του άρεσε μέχρι την ενηλικίωσή του. Ξαφνικά, σκέφτηκε ότι ήταν μεγάλος θαυμαστής του Φέντερερ. Ρώτησε τι κάνει. Θεωρούσε ότι είχε παρατήσει το τένις. Του είπαν ότι συνεχίζει. Του είπαν ότι έχει κατακτήσει 17 Γκραν Σλαμ. Έβαλε τα χέρια στο πρόσωπό του. Τού φάνηκε απίστευτο. Στις 13 Σεπτεμβρίου του 2015, 17 μέρες αφού επέστρεψε στη ζωή, ο Χεσούς στάθηκε απέναντι στην τηλεόραση για να δει τον Φέντερερ να παίζει έναν τελικό Major με τον Τζόκοβιτς, πάλι στο US Open.

Οι ευαίσθητοι κωδικοί του καθενός τού επιτρέπουν να συγκλονίζεται μόνο με ένα μέρος των απίθανων ιστοριών που συμβαίνουν καθημερινά όπου υπάρχει άνθρωπος. Βλέποντας το ρεπορτάζ του foxsports, δεν ήξερα ακριβώς πώς να εκφραστώ για αυτήν την είδηση. Ειδικά όταν ο Χεσούς Απαρίσιο δήλωσε, μετά τον τελικό ότι «ήταν άσχημο που δεν μπόρεσε να νικήσει, αλλά αυτός ο Τζόκοβιτς έπαιξε πολύ καλά», βρέθηκα σε μία φάση λεπτής έκπληξης. Το «αυτός ο Τζόκοβιτς» είναι μία εκπληκτική φράση. Ο Χεσούς είδε για πρώτη φορά τον Νόβακ Τζόκοβιτς να παίζει στο US Open.

Ο Σεβιγιάνος Χεσούς δεν έχει δει κάποιο από τα 4 Europa League που κατέκτησε η Σεβίλλη. Έχασε την κουτουλιά του Ζιντάν στον Ματεράτσι. Δεν είδε την Ισπανία να παίζει στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων με τις ΗΠΑ. Δεν την είδε να κατακτά τα Euro του 2008 και του 2012 και το Μουντιάλ του 2010. Μπορεί να θυμάται ελαφρώς τον Ράφα Ναδάλ, αλλά δεν τον είδε να νικάει το πρώτο Ρολάν Γκαρός του, το 2005, το πρώτο από τα 9 που έχει κατακτήσει!  Η πρώτη ερώτηση που έκανε ήταν τι συνέβη με τον Ρότζερ Φέντερερ.

Τα σπορ είναι υπέροχα. Καθόμαστε και στέλναμε inbox την ώρα που ο Ελβετός έπαιξε με τον Τζόκοβιτς. Ήμαστε τρεις, ξημερώματα, γνωρίζοντας ότι υπάρχει πολύ σοβαρή πιθανότητα να βγάλουμε τον χειρότερο εαυτό μας κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και έπειτα να βυθιστούμε σε έναν κόσμο μιζέριας. Ο Χεσούς έβλεπε τένις για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια. Δεν είδε το Safin match στο Αυστραλιανό Όπεν του 2005. Δεν είδε τους τελικούς του Γουίμπλεντον το 2006, το 2007 και το 2008. Δεν είδε τον τελικό του Αυστραλιανού το 2009. Δεν είδε το Ρολάν Γκαρός και το Roddick match, το 2009. Το παιχνίδι με τον Μάρεϊ το 2012. Δεν ξέρει ποιος είναι ο Μάρεϊ, ο Βαβρίνκα, ο Γκασκέ. Δεν μπήκε ποτέ σε αυτή τη διαδικασία της θλίψης, μίας τρόπον τινά ματαιότητας, αφού δεν είδε τον ήρωά του να χάνει.

Ξύπνησε από τον Μεγάλο Ύπνο, 11 χρόνια μετά, είναι 29, έχασε αυτό που σίγουρα θα είναι τα καλύτερα χρόνια της ζωής του, αφού όταν υπάρχει ένα τέτοιο άλλοθι όλοι θα υποχρεωθούμε να συμφωνήσουμε μαζί του. Έχασε τη σχέση με τους συγγενείς του, τα 20ά γενέθλιά του, τα 25α, κάποιες σπουδές, μία ενασχόληση σε επαγγελματικό πεδίο εξαρχής, αν και αυτό το τελευταίο θα προλάβει να το κάνει. Η Ισπανία περιήλθε σε οικονομική κρίση και, αν και αποφασισμένη να μη χαλάσει την ποιότητα ζωής, γέρνει.

Όμως ζει. Για πόσο καιρό θα μπορεί να είναι ικανοποιημένος από αυτήν την απίθανη εξέλιξη; Τι θα συμβαίνει ακριβώς στο μυαλό του; Θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, κλαίγοντας με λυγμούς, φωνάζοντας ότι έχασε τη ζωή του ή θα ξυπνήσει με χαμόγελο, απολύτως ευτυχισμένος που είναι ζωντανός; Θα εκτιμήσει τη χαρά των ανθρώπων της γειτονιάς του ή θα μεταφράζει την αμηχανία τους σε μισό βλέμμα, για το γεγονός ότι έχει χάσει ένα σημαντικό μέρος ετών της εξέλιξης της ανθρωπότητας; Θα φτιάξει Facebook; Θα μάθει τα μέσα διαδικτυακής κοινότητας; Θα εντρυφήσει σε όλους τους νέους όρους; Θα στενοχωρηθεί για το γεγονός ότι έχασε την εξέλιξη ή θα νιώσει ανείπωτη χαρά που πρόκειται να ανακαλύψει αυτά που ήδη γνωρίζουν οι άλλοι, άρα δεν μπορούν να μάθουν;     

Θα αισθανθεί το ίδιο όταν δει, με το να έβλεπε ζωντανά στις 7 Ιουλίου του 2008, τον τελικό του Γουίμπλεντον, την ήττα του Φέντερερ από τον Ναδάλ στο Λονδίνο;

Και πάλι, η μετάφραση για την εμβέλεια της προσωπικότητας του Ελβετού, ακόμα και του νεαρού Ελβετού, εκείνου με την αλογοουρά, γίνεται πρόδηλη στην ερώτηση του Χεσούς. Δεν έγινε τυχαία ο πιο αγαπητός πρωταθλητής στο παιχνίδι του σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο στην ιστορία των σπορ. Αρκεί μία ερώτηση κάποιου που μόλις επέστρεψε από κώμα 11 ετών, για να γίνει αντιληπτό τοις πάσι.