Τα λυσσασμένα σκυλιά

Της Δήμητρας Κόκκορη

Ανέκαθεν μου άρεσαν πολύ τα σκυλιά. Είναι πιστοί σύντροφοι, είναι φύλακες, είναι και γιατρειά. Μου αρέσουν περισσότερο από τις γάτες, οι οποίες είναι έξυπνες και τσαχπίνες. Γιατί μπορεί να σε πουλήσουν και να σε αγοράσουν σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Τα σκυλιά είναι οι καλύτεροι σύντροφοι. Ακόμη και οι αδέσποτοι, αρκεί να τους φροντίζεις, να τους δίνεις αγάπη και ένα καλό σπιτικό.

Στην εποχή που ζούμε, όμως, έχουν πολλαπλασιαστεί τα λυσσασμένα σκυλιά. Γαυγίζουν, ουρλιάζουν και φοβερίζουν. Τρομοκρατούν. Γιατί τρομοκρατούνται και τα ίδια. Χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται για να δυναμιτίσουν το κλίμα, να διχάσουν, να φέρουν στα όρια την εθνική συνοχή, να φέρουν την καταστροφή. Τα περισσότερα δεν κατανοούν πως έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης. Είτε από τους "κτηνίατρους", που τους δίνουν λάθος συνταγή, ή από τους "καθοδηγητές" τους, που εκμεταλλεύονται την δικαιολογημένη τους οργή, η οποία πολλαπλασιάζεται από τη φτώχεια, την ανέχεια και την αδικία, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους στόχους.

Την εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα, τα λυσσασμένα σκυλιά "έδωσαν ρέστα". Δίχασαν και τρομοκράτησαν τόσο, που η κατάσταση παραλίγο να εκτροχιαστεί και η χώρα να απειληθεί ακόμη και με εμφύλιο. Ευτυχώς, όμως, οι μπόγιες έπιασαν δουλειά και η αγάπη νίκησε το μίσος. Παρομοίως, αντέδρασαν βίαια με το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή του capital controls, κάνοντας λόγο για πανικό του κόσμου, ακόμη και για επικείμενο κούρεμα καταθέσεων.

Ακόμη και την ημέρα που εκδηλώθηκαν οι πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα άρχισαν να ουρλιάζουν. Κατηγόρησαν όσους έβλεπαν πίσω από τις φωτιές σενάρια συνωμοσίας και ότι έχει απαξιώσει η κυβέρνηση την πυροσβεστική υπηρεσία. Μία κυβέρνηση έξι μηνών, που βρέθηκε αντιμέτωπη με τις απαιτήσεις των δανειστών να περικόψει κι άλλο τις δαπάνες που δίνει για την εθνική άμυνα και τα σώματα ασφαλείας. Έλα όμως που, όπως μου εμυστηρεύτηκε ένας πυροσβέστης, η υπηρεσία δεν έχει καθόλου ελλείψεις, παρά μόνο σε αναλώσιμα υλικά, ευτελούς αξίας. Η ταχύτητα, άλλωστε, με την οποία αντιμετωπίστηκε από τον κρατικό μηχανισμό το μπαράζ των πυρκαγιών, δείχνει πως και ετοιμότητα υπάρχει και τεχνογνωσία και φυσικά η περίσσια και ανεξάντλητη αυτοθυσία των πυροσβεστών, οι οποίοι ρίχνονται στη μάχη με τις φλόγες σαν να μην υπάρχει αύριο.

Τα σκυλιά μπορεί να αξιοποιηθούν βέβαια και ως πύργοι, προστατεύοντας τον βασιλιά και τη βασίλισσα από τον αντίπαλο. Είναι βραδυκίνητοι, ωστόσο, και μπορούν εύκολα να χτυπηθούν από έξυπνους ίππους και καλά ελισσόμενους αξιωματικούς, οι οποίοι μπορεί να έχουν μικρότερη αξία στους πόντους που κερδίζει ο σκακιστής, όμως, η πραγματική αξία τους είναι σαφώς μεγαλύτερη απ' αυτή των πύργων.

Τα λυσσασμένα σκυλιά δεν τα φοβάμαι πια. Το πολύ πολύ να δαγκώσουν, δεν μπορούν όμως να σε σκοτώσουν. Αυτοί που φοβάμαι είναι τα "αφεντικά" τους, που σαν καραγκιοζοπαίκτες κινούν τα νήματα, αποφασίζουν και διατάσσουν τα "στρατιωτάκια", χωρίς ποτέ οι ίδιοι να βγουν μπροστά, να δείξουν το πρόσωπό τους, να ματώσουν τα χέρια τους. Κάθονται σαν τους στρατηγούς πάνω στο λόφο και παρακολουθούν με μανία και ευχαρίστηση τον πόλεμο, τα στρατιωτάκια, τους πύργους, τους ίππους, τους αξιωματικούς, ακόμη και τη βασίλισσά τους, να σκοτώνονται.

Στο σκάκι ακόμη και ένα στρατιωτάκι μπορεί να κάνει τη ζημιά, μπορεί να γίνει ακόμη και βασίλισσα και μπορεί να κάνει ΜΑΤ στον βασιλιά, κερδίζοντας την παρτίδα. Γι' αυτό πρέπει να φροντίζουμε, να εξημερώνουμε και να εκπαιδεύουμε τα λυσσασμένα σκυλιά, αξιοποιώντας τις ικανότητές τους. Όσοι έχουν άλλου είδους βλέψεις, καλό θα είναι να στραφούν στους λύκους ή στους κροκόδειλους. Αν τολμούν, ας κάνουν αυτά κατοικίδιά τους και να τα χρησιμοποιήσουν για τον πόλεμο. Τολμούν, όμως; Γιατί οι λύκοι και οι κροκόδειλοι μπορούν να στραφούν ενάντια στον ίδιο τον "αφέντη", ακόμη και να τον σκοτώσουν.