Το μεγάλο ξεσκαρτάρισμα

Της Δήμητρας Κόκκορη

Kαθολικό, πολυεπίπεδο ξεσκαρτάρισμα σε όλους τους τομείς, ακόμη και τους επαγγελματικούς χώρους. Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο, μια και τα δεδομένα μεταβάλλονται από λεπτό σε λεπτό και η ισορροπία γίνεται σε πολύ λεπτό σκοινί. Στην πολιτική, το ξεσκαρτάρισμα είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Στον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται η αποκοπή των άκρων. Ο Τσίπρας έδωσε την «ελευθερία» και την ευχέρεια στους βουλευτές του κόμματός του να πουν δύο φορές έως τώρα «Όχι». Ούτε οι ίδιοι παραιτήθηκαν από τις έδρες τους ούτε ο πρωθυπουργός τους διέγραψε, αναδεικνύοντας τις δημοκρατικές διαδικασίες που ακολουθούνται στον ΣΥΡΙΖΑ. 

Το πώς θα αντιδράσουν εφεξής και οι δύο πλευρές, μένει να φανεί το επόμενο χρονικό διάστημα, ωστόσο, τα σενάρια είναι δύο. Είτε οι βουλευτές του «Όχι» θα ακολουθήσουν την γραμμή του Μαξίμου ή θα παραιτηθούν/εκδιωχθούν σχηματίζοντας έναν νέο κομματικό πυρήνα. Ο Τσίπρας φαίνεται πως έχει θέσει σε εφαρμογή το σενάριο ότι έπρεπε αυτά τα άκρα να μπουν στο «σύστημα», προκειμένου να αναδείξουν τις δυνατότητές τους ή να «εξημερωθούν» πολιτικά. 

Στη ΝΔ παραιτήθηκε ο ανεπαρκής Σαμαράς και τη θέση του πήρε ο Μεϊμαράκης, ο οποίος μέχρι στιγμής έχει αποδειχτεί κάτι παραπάνω από ικανός για την εν λόγω θέση. Αυτός είναι και ο λόγος, άλλωστε, που οι διαδικασίες για την εκλογή του νέου προέδρου του κόμματος φαίνεται πως θα καθυστερήσουν αρκετά, όπως αναφέρουν και οι διάφορες εισηγήσεις που δέχεται η Συγγρού. 

Στο ΠΑΣΟΚ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος ταύτισε την πολιτική του καριέρα με ένα σωρό από σκάνδαλα και με την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών, αποτελεί παρελθόν. Δυστυχώς, όχι και για την πολιτική ζωή της χώρας, όπως ο ίδιος προειδοποίησε. Την σκυτάλη πήρε η κόρη του Γεννηματά, μία πιο ευγενική φιγούρα, που όμως οι διαθέσεις και η πολιτική της δεν παρεκκλίνουν της γραμμής Βενιζέλου, δηλαδή προσέγγιση των δανειστών, ώστε το κόμμα της να έχει λόγο την επόμενη ημέρα. 

Τα υπόλοιπα κόμματα ακολουθούν την ίδια γραμμή που έχουν χαράξει εξαρχής, με εξαίρεση τη Χρυσή Αυγή που έχει χαμηλώσει τους τόνους, περιμένοντας τόσο τις εξελίξεις στο δικαστικό σκέλος της υπόθεσής της, όσο και σε πολιτικό επίπεδο, καθώς πολλοί είναι εκείνοι οι αναλυτές που υποστηρίζουν πως σε περίπτωση αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ επόμενο κόμμα διακυβέρνησης θα είναι αυτό του Μιχαλολιάκου. 

Το Ποτάμι πλευρίζει τους εταίρους, αλλά και την κυβέρνηση, αναζητώντας μία θέση στην κυβέρνηση την επόμενη ημέρα, χωρίς ωστόσο να έχει καταφέρει τον στόχο του μέχρι στιγμής και το ΚΚΕ επιμένει στην καθαρή πολιτική του γραμμή, περί εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Δεν έχει αποδείξει έως τώρα, όμως, εάν πραγματικά θέλει να αναλάβει την εξουσία ή εάν στόχος του είναι να παραμένει εσαεί στην αντιπολίτευση. 

Παρόμοιο ξεσκαρτάρισμα συμβαίνει και στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας, με τη Μέρκελ να αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό της κυβέρνησής της, αλλά και την οργή των Γερμανών πολιτών, που συνεχίζουν στη μεγάλη πλειοψηφία τους να επιθυμούν ένα Grexit. Και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, όμως, οι ισορροπίες και τα δεδομένα μεταβάλλονται διαρκώς, εν μέσω των δραματικών εξελίξεων στο ελληνικό ζήτημα. Είναι ενδεικτικό πως στα Βαλκάνια η ένταση έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της τον τελευταίο μήνα και αρκετοί είναι εκείνοι που προειδοποιούν πως υφίσταται κίνδυνος «ανάφλεξης», ενώ εύθραυστη είναι η κατάσταση και στις χώρες του νότου, όπως την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, που θα ακολουθήσουν την Ελλάδα σε περίπτωση εξόδου από την ευρωζώνη. Ακόμη και στη Βρετανία γίνονται διεργασίες, με αντικείμενο πλέον την παραμονή ή όχι της χώρας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Και όχι μόνο στην πολιτική σκηνή. Και στον κοινωνικό ιστό διαδραματίζεται ένα καθολικό ξεσκαρτάρισμα, όπως επίσης και στον τομέα των επιστημών, με την ιατρική και τη δημοσιογραφία να βρίσκονται στο «απόσπασμα». Είναι ενδεικτικά τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα με την εκλογή προεδρείου στην ΕΣΗΕΑ, με τη μέχρι πρότινος πρόεδρο να αδυνατεί να το σχηματίσει, με την αύξηση των απλών -και όχι διάσημων και καλοπληρωμένων- δημοσιογράφων που αρχίζουν να ορθώνουν τη φωνή τους και να λένε τα δικά τους «Όχι», αλλά και το μπαράζ απολύσεων (τελευταίο κρούσμα είναι οι μαζικές απολύσεις στον ΑΝΤ1 και η καρατόμηση του αθλητικού τμήματος του Ελεύθερου Τύπου), των μειώσεων αποδοχών και της εκ περιτροπής εργασίας σχεδόν σε όλα τα μεγάλα ΜΜΕ. Την ίδια ώρα, στον τομέα της ιατρικής και συγκεκριμένα της ψυχιατρικής αναθεωρούνται τα δεδομένα για την αντιμετώπιση ασθενών που πάσχουν για παράδειγμα από κατάθλιψη, μανίες, ακόμη και σχιζοφρένεια. Μελέτες και αναλυτές εκτιμούν δηλαδή πως πρόκειται για ιδιαίτερα ευφυείς και συναισθηματικούς ανθρώπους, που όμως αδυνατούν να διαχειριστούν την πολλυπλοκότητα του μυαλού και των συναισθημάτων τους. 

Από το καθολικό αυτό ξεσκαρτάρισμα θα παραμείνουν λίγοι όρθιοι. Πρόκειται για μία πρωτοφανή διαδικασία. Αν ξεπεράσει κανείς τις επιπτώσεις που έχει αυτό το ξεσκαρτάρισμα στον τομέα της εργασίας, καθώς η ανεργία και η εργασιακή ανασφάλεια θα ενταθούν και θα κορυφωθούν, μπορεί να βρει και μία θετική «πλευρά». Το ξεσκαρτάρισμα θα βοηθήσει να ξεχωρίσουν τα ξερά από τα χλωρά ή η ήρα από το στάρι, που λέει και ο θυμόσοφος λαός.